Hava henüz soğuktur. Zamanı gelmiştir ama yalnız başına açmış çiçekler görürüz. Çok ileride bir tane, çok çok ileride bir tane daha. Türkiye’de motosikletçiler yıllardır işte bu çiçekler gibiydi. Az ve yalnız. Motosikleti seviyorlardı, sevilmesini istiyorlardı. Her biri etrafına bu güzelliği anlatmaya çalıştı, ama bir türlü olmadı. Olmadı da bu yıl insanlara bir şey oldu. Motosiklet yetiştirmek mümkün değil. İkinci el diye bir şey yok. Hazirandan önce sıfır motosiklet vermiyorlar. Meğerse ne güzel şeymiş motosiklet. Olan bize oldu diyemeyeceğim, çünkü bizler bunu çok daha önce anladık ve doya doya yaşadık. Yaşamaya da devam ediyoruz. Üstelik şimdi sevdiğimizle, arkadaşlarımızla, motosiklet keyfini paylaşarak.
BMW R80 GS Basic, 1997
Bu yaz her yerde gruplar halinde gezen motosikletler göreceğiz. Benim için bundan daha güzel bir şey olamaz ama endişelerim var. “Motosiklet” kullanma tekniği öğrenilmesi gereken, kabiliyete göre sınırlandırılması gereken, motosikletin kabiliyetlerinin sınırının bilinerek kullanılması gereken çok değişik bir araçtır. Ben taleplerin küçük bir bölümünü bilinçli ve araştıran, bir bölümünü görsel, büyük bir bölümünü de had safhada riskli görüyorum.
Dileğim o ki, ben size demiştim olmasın. Doksan yedi yazında her yerde rengarenk, cıvıl cıvıl, buket buket motosiklet olsun.
Motosikletçi
Tolga Büyüköner
Mayıs 1997, Motosiklet Dünyası
Motorium 