Buket
Life is beatiful.
La vita é bella.
Yedi akademi ödüllü unutamadığım bir film. 1930′ larda İtalya’da yaşayan Guido adında kitap satan neşeli genç bir yahudi, güzel bir kadına aşık olur ve sempatik tavırlarıyla o güzel kadını da kendine aşık eder, evlenirler. Bir oğulları dünyaya gelir. Bir kaç yıl sonra Alman’lar, İtalya’yı işgal ederler. Guido, oğlunu Nazi toplama kamplarından uzak tutmak için yaşananları oğluna bir oyun gibi gösterir. Oyunun ödülü ise bir tanktır.
Bu lafı yeri geldikçe ederim. Sebebi de geçmişte gerçekten çok güzel motosikletlere bindim ve bir gün hep başka bir motosiklet ile değişti. Çok büyük laf etmişim gibi görünse de bunu öğrenmem yıllar aldı. Şimdi motosikletçi arkadaşlarım arkalarına yaslanıp motosiklete aşık oldukları günden bu yana ilk tanıştığı motosikleti hala duruyormu diye bir düşünsün. İstisnalar kaideyi bozmaz ama duruyor diyeni duymadım.
Bir yere gitmek değil, motosiklet sürmektir motosikletçinin keyfi. Bu yıl ilk keyfimizi Sakız adasına sürerek yaptık. Sakız adasına İstanbul’dan gitmek için, Çeşme’den kalkan turların birinden biletinizi önceden alıp sabah yola çıkmalısınız.
Motosiklete olduğu kadar, ruhu olan otomobillere de ilgi duyuyordum. Size, otomobil merakımın, müzede sonlanan yolculuğunu anlatacağım.
Yine herşey aniden gelişti. Buket ile daha uzun seyahatler yapmak isteyince, 1989 KLR’mizin sağlam fakat eski teknolojinin fazla yakıt tüketimini gereksiz masraf olarak düşündüm. Onun keyfini verebilecek, yine ekol olmuş, klasik yeni teknoloji tek silindirli tek motosiklet, yakınlarıma tavsiye edip aldığım Yamaha Tenere’den başka bir motosiklet yok. Tenere XT660Z düz ve XT600ZA ABS olarak, amaca ve insanın yapısına göre iki versiyon üretilmiş. Düz olanın sele yüksekliği doksan, ABS’li olanın yaklaşık dört santimetre daha alçak. Benim boyuma ABS’li versiyonu uygun olduğundan XT600ZA tercih ettim. Tabii kaçıncı motosikletim olduğunu bilmememe rağmen ilk motosikletimmiş gibi heyecanlı olmamı motosikletçi olanlar anlayacaktır.
Gençliğinizi, eski günlerinizi geri getirebilir misiniz.
Hayır, onlar yaşandı bitti. Ama eski günlerin keyfini yeniden yaşayabilirsiniz. Nasıl mı?
Beatles son yüz yılın grubu seçildi. Eğer scooter için de böyle bir eleme yapılsaydı bu kesinlikle Vespa olurdu. Her ikisi de her dönemin en iyisi oldular. Altmışlarda gençtim, bekardım ve her genç gibi hayallerim vardı. 1968‘de mavi Vespa‘ma çadırımı, portatif pikabımı, Beatles‘ın 45‘lik plaklarını ve Egmont gitarımı yükleyip Fındıkzade‘den Çınarcık‘a yola çıktığımda kendimi 8″ jantlık motosikletin üzerinde bayagı bir uzun yolcu zannetmiştim.
Hava henüz soğuktur. Zamanı gelmiştir ama yalnız başına açmış çiçekler görürüz. Çok ileride bir tane, çok çok ileride bir tane daha. Türkiye’de motosikletçiler yıllardır işte bu çiçekler gibiydi. Az ve yalnız. Motosikleti seviyorlardı, sevilmesini istiyorlardı. Her biri etrafına bu güzelliği anlatmaya çalıştı, ama bir türlü olmadı. Olmadı da bu yıl insanlara bir şey oldu. Motosiklet yetiştirmek mümkün değil. İkinci el diye bir şey yok. Hazirandan önce sıfır motosiklet vermiyorlar. Meğerse ne güzel şeymiş motosiklet. Olan bize oldu diyemeyeceğim, çünkü bizler bunu çok daha önce anladık ve doya doya yaşadık. Yaşamaya da devam ediyoruz. Üstelik şimdi sevdiğimizle, arkadaşlarımızla, motosiklet keyfini paylaşarak.
Motorium 